Spring naar de content
bron: shutterstock

Worden wij als robots?

Voor robots die op mensen lijken hoeven we voorlopig niet bang te zijn, maar het omgekeerde is wel een risico: door de toenemende macht van algoritmes en surveillance-technieken gaan we ons steeds voorspelbaarder gedragen. Cultuursocioloog Siri Beerends doet onderzoek naar onze omgang met kunstmatige intelligentie. ‘Het grote gevaar van doorgeslagen digitalisering is uniformiteit.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Bina Ayar

De wereld om ons heen robotiseert in rap tempo. Dat heeft invloed op onze sociale interacties, de dienstverlening van bedrijven en instanties (probeer maar eens een echt mens te spreken of iets buiten het boekje gedaan te krijgen), de samenleving als geheel en ons menszijn. Terwijl machines dankzij kunstmatige intelligentie (artificial intelligence, AI) ‘menselijkere’ trekjes krijgen, lijken mensen steeds meer op robots. Volgens cultuursocioloog Siri Beerends kennen we machines te vaak menselijke eigenschappen toe en hebben we een te mechanistisch mensbeeld. Ook het debat wordt volgens haar beheerst door een technologische mindset. Strakke goed-foutschema’s hebben intenties, gevoelens en het diepe gesprek vervangen. Hoe behouden we menselijke waarden in een mechanische wereld? Kunnen we de mens nog wel redden?

Het was een van de vele menselijke dieptepunten in coronatijd. Een terminaal zieke man wilde nog één keer zijn vrouw zien die in een woonzorgcentrum in Goes verbleef. Met zijn laatste krachten vertrekt hij daags voor zijn dood met Stichting Ambulancewens naar de zorginstelling. Ter plekke blijft de deur dicht. Familie van het echtpaar dat 55 jaar was getrouwd en vrijwilligers van de stichting wachten een uur buiten, tevergeefs. De leidinggevende blijkt onverbiddelijk: “Wat als ze met corona terugkomt?” In de media legt het hoofd van de zorginstelling later uit dat de publieke verontwaardiging over het incident niet terecht was: ‘in het kader van menselijkheid’ hadden ze tot wel twee keer toe echtelijk bezoek toegelaten toen de man terminaal bleek. Die eerdere bezoekjes hadden ‘impact’ gehad op de conditie van de 82-jarige vrouw, die al twee maanden opgesloten zat in haar eenpersoonskamer. Voor haar ‘conditie’ was het daarom maar beter ook dat het allerlaatste vaarwel was geskipt, vond ook haar behandelend arts. Boven-dien was het bezoek maar één uur van tevoren aangekondigd. Regels zijn tenslotte regels. 

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap