Brexit is here to stay

Wat voor 2016 bijna niemand voor mogelijk hield is al bijna twee jaar een feit: Brexit. Zal het een rare zijstap blijken te zijn, veroorzaakt door losgeslagen kiezers? Of is Brexit het eerste teken van een nieuwe politieke realiteit? Met voormalig VK-correspondent Tim de Wit (41) en hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen (59) zoomen we in op ‘de grootste klap voor de Europese Unie sinds de oprichting’.

Gepubliceerd op: 29/08 | 2022 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Politiek

door Hans van Willigenburg

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Mag het Verenigd Koninkrijk circa twee jaar na het verlaten van de Europese Unie de vlag uithangen, omdat het een politiek experiment durfde aan te gaan – of moet het zich schamen voor het onverantwoorde avonturisme? Dat is een duivels ingewikkelde vraag. Het is vooral ook een vraag die vrijwel onmiddellijk uiteenvalt in een fiks aantal subvragen, zoals ‘Wanneer is Brexit geslaagd?’, ‘Bewijst de extra bureaucratie aan de grens dat Brexit een denkfout is?’, ‘Is economisch succes de factor waaraan je het slagen van Brexit kunt aflezen?’ en ‘Heeft het VK niet al aangetoond dat elk EU-land de Unie prima kan verlaten?’. Je kunt zelfs beweren dat het Britse publiek na Brexit voorgoed in tweeën uiteen is gevallen. Enerzijds de ‘Remain’-stemmers, die structureel somber zijn over gevolgen van Brexit. Anderzijds de ‘Leave’-stemmers, die misschien nog niet opgetogen zijn over de resultaten, maar volgens enquêtes nog steeds geloven dat Brexit in een later stadium een goede zet zal blijken te zijn. 

Een veel eenvoudiger vraag is of Brexit weldra door de Britse politiek als een vergissing zal worden gezien en wordt teruggedraaid. Daarop is het antwoord klip en klaar: nee. Tim de Wit, voormalig NOS-correspondent in Groot-Brittannië en auteur van het pas verschenen boek Wankel koninkrijk, constateerde nota bene in de pro-EU-podcast Europa draait door dat er geen prominente politicus te bekennen is bij de Conservatieven of oppositiepartij Labour die een terugkeer naar de EU serieus ambieert, laat staan op het podium durft te klimmen met de belofte van een vernederende terugkeer. Uit wat in 2016 aanvankelijk nog werd gezien als een kansloze missie voor het ‘Leave’-kamp is nu, kortom, een onomstotelijke realiteit gegroeid.