Ik ben geen Putinversteher maar ik durf hier toch wel zonder veel schroom te beweren dat de president van Rusland aanstuurt op de totale Krieg, waarbij ook Nederland betrokken zal zijn. Immers: premier Mark Rutte beloofde bij een persconferentie in Washington dat Nederland Patriot-raketten zou gaan leveren, Ollongren heeft het regelmatig over de mogelijke levering van tanks (kinderachtig welles-nietes gezever met de Duitsers ) en Sjoerd Sjoerdsma eist dat Nederland zo snel mogelijk F-16’s moet leveren. Deze week werd Frans Timmermans geïnterviewd door de Franse staatsradio. Hij sloeg met zijn vuist op tafel en riep heel flink dat Oekraïne tot de tanden bewapend moet worden, dat er heel, héél veel munitie moet worden gestuurd naar dat land, en veel meer tanks. Generaal Timmermans repte ook nog iets over gevechtsvliegtuigen. Ik moest denken aan de herfst van 2014, toen minister Timmermans toe moest geven dat de Nederlandse F-16-gevechtsvliegtuigen die doelen van terreurgroep Islamitische Staat (IS) in Irak bombardeerden, daarmee oorlogshandelingen verrichten. Maar dat betekende volgens de minister van Buitenlandse Zaken niet dat Nederland in oorlog was. Dat zei hij in een overleg met de Tweede Kamer. ‘Nederland geeft militaire steun in een gewapend conflict tussen IS en Irak, waarbij Irak steun krijgt van een internationale coalitie van landen. Dat gebeurt op verzoek van Irak, een soeverein land dat z’n soevereiniteit wil handhaven’.

De inzet van de F-16’s kon volgens Timmermans worden gezien als een handeling in het kader van een gewapend conflict, waarop het internationaal humanitair recht van toepassing is. ‘In die zin is het een oorlogshandeling, maar het betekent dus niet dat we in oorlog zijn.’

Leg dat maar uit aan Poetin, dat Nederland niet in oorlog is met Rusland.

Poetin lijkt me gek genoeg om bijvoorbeeld Vlissingen te bombarderen – de haven daar staat vol met Amerikaanse wapentuig – en het voordeel daarvan is dat we dan eindelijk van al dat gezeur over wokeness en stikstof af zijn. De sneeuwvlokjes en de millennials liggen dan huilend onder hun ledikant, tussen de pluche knuffelbeestjes, en Sjoerd Rimmer Sjoerdsma zal als eerste naar de speciale D66-bunker vluchten, met flinke remsporen in zijn witte Francisco van Jole-onderbroek. Die bonenstaak heeft zich inmiddels al zo belachelijk gemaakt, dat ik me beperk tot de alleszeggende tekening van Cortés.

Dat gedweep met Zelenski is buitengewoon gênant en smakeloos en zegt meer over de ijdelheid van zijn Nederlandse groupies dan over de waarachtigheid van de steunbetuigingen.

De laatste maanden ben ik een beetje misselijk geworden van de schier oneindige rij Nederlandse politici die op en neer vliegen naar Kiev voor een selfie met Zelenski. Dat was trouwens wel lachen met oorlogshitser Sjoerdsma, die eindelijk ook op bedevaart mocht naar Kiev en daar voor de gek werd gehouden met een dubbelganger van Zelenski. Maar dat hele gedweep met Zelenski is buitengewoon gênant en smakeloos en zegt meer over de ijdelheid van zijn Nederlandse groupies dan over de waarachtigheid van de steunbetuigingen.

We zagen de afgelopen maanden al die grijze muizen van het Nederlandse politieke circus de meest belligerente taal uitslaan. En het waren allemaal keurige en brave mensjes van kabinet-Rutte IV en van de gecontroleerde oppositie: GroenLinks en de PvdA. De twee linkse partijen hielpen het kabinet tot nu toe altijd aan een ruime politieke meerderheid voor het leveren van wapens.

Brave insipide kantoorklerken, kleurloze mensjes die ineens bloeddorstig worden en oproepen tot de eindoorlog tegen Poetin, met alle gevolgen van dien. Ach, dat gedrag zagen we al in de Duitse film Die Welle en in de roman Lord of the Flies van William Golding.

Het is bizar dat al die politici in hun oorlogszuchtige bubbel denken dat ook het electoraat zich hier dag en nacht mee bezig houdt. Dat heeft echt wel andere zorgen aan de kop. ‘Niet mijn oorlog!’, is wat ik steeds vaker hoor en lees. En de vrijheid van Europa waar al die politici over prediken: pfff, ook weer zo’n holle kreet. Vroeger riepen linksmensen: liever een Rus in mijn bed dan een kruisraket. Those were the days. 

Het lijkt allang niet meer te gaan over Oekraïne – corrupt tot op het bot – als moreel vlaggeschip van de immer expansieve EU. Timmermans en Sjoerdsma vechten ook nog eens een persoonlijke vete uit met Poetin, en Timmermans heeft de zware industrie van de Donbas hard nodig voor zijn groene revolutie.

Fatsoenlijke mensen die oproepen tot een wapenstilstand en onderhandelingen, worden nu geframed als extreem-rechts en Poetin-lovers. Ik vind het moeilijk om iets zinnig te zeggen over die oorlog, want die gaat boven mijn pet en is ver van mijn bed. Ooit was ik pacifist en stemde ik daarom op de PSP, mede vanwege de blote juffrouw hoor, en de koeien, toen links nog van koeien hield. Dat hoorde nu eenmaal zo. De tijdgeest, ach de tijdgeest. Toen was links nog van het gebroken geweertje. Maar goed: een partij als D66 is met geen mogelijkheid nog links of progressief te noemen, eerder extreem-rechts, zoals Martin Bosma al zei in het hol van de leeuw. Oorlog haalt het slechtste naar boven in de mensen, en in het Nederlandse politieke circus draait het vooral om de ego’s, die willen shinen op de rokende puinhopen in Oekraïne. Ik vind het walgelijk, en hopelijk de kiezers ook.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.