Luxeworst
Currywurst zou je als het Duitse equivalent van de croquet kunnen zien, maar de currywurst is groter. Niet alleen in schrikbarende tonnages – je zou kunnen zeggen dat de currywurst ginds dieper beleefd wordt dan bij ons de croquet. Er is vorig jaar een currywurstmuseum in Berlijn geopend, naast een boek was er al een speelfilm over het ontstaan van de worst, en het popidool Herbert Grönemeyer had er een megahit mee. Als hij zingt: Willi, komm geh mit, ich krieg Appetit auf Currywurst staat telkens weer de zaal op z’n kop.
De oorsprong van deze worstversie, een gesneden worst onder donkerrode saus op een geschulpt kantonnen bordje mit pommes, ligt in Berlijn in 1949, waar Herta Heuwer op 4 september voor het eerst tomatensaus oppepte met chilipoeder en worcestersaus. Het hele land volgde, op het zuiden na, waar men de eigen Weiwurst-cultuur trouw bleef. Maar inmiddels heeft de currywurst ook München gepenetreerd, en wel in een ongebruikelijke setting. Net als Burgermeester de hamburger opnieuw uitvond door er beroemd Frans vlees voor te gebruiken, wordt de Münchener currywurst als luxeartikel gepresenteerd. Zo laat Christian Rott voor zijn restaurant Curry bio-worsten maken van rundvlees uit Hessen, met een klein beetje varkensvlees. In het oranje restaurant in de Fraunhoferstrae worden de worsten op borden geserveerd met een viertal sauzen, waaronder truffelmayonaise en uiteraard de currysaus – voor de samenstelling waarvan Rott een sterrenchef in de arm heeft genomen – die er in verschillende sterkten is. De ingesneden worsten worden op de plaat gegrild tot er een knapperig korstje ontstaat. Intussen kunnen we bedenken wat we erbij willen drinken, want daarin is de keus verrassend ruim. Het in München hoogst ongebruikelijke Kölsch bier, maar ook champagne van Veuve Cliquot of Ruinart. Of ‘gewoon’ water van Badoit of Evian. En uiteraard zijn de frieten vers.
Curry, Fraunhoferstrae 11, München.
