Geen triomf, maar ook niet schuldig
Ruim een week geleden had ik een lang telefoongesprek met Jolande Sap, fractievoorzitter van GroenLinks. Of HP het verhaal over Mariko Peters wilde terugtrekken, daar ging het over. Dat alles veel genuanceerder lag dan wij vertelden.
Nu waren we op dat moment al naar de drukker, maar voor goede argumenten had ik het blad uit de handel laten halen. “Als er iets niet klopt, geef dan aan wáár het niet klopt,” zei ik tegen Sap. Hetzelfde hadden we eerder gezegd tegen Mariko Peters zelf. Maar op ons verzoek om een reactie op het stevig onderzochte en daardoor onthullende verhaal dat wij brachten, kregen we slechts een typisch politiek antwoord, waarmee in de loop der jaren al vele politici ontkennende bevestigingen de wereld in hebben gestuurd.
Ook op een expliciet tweede verzoek om verduidelijking kregen we niets meer dan een herhaling van die woorden te horen. Waarop wij publiceerden. Want goede argumenten bleven achterwege, ook van Sap.
Ja, het verhaal over Peters betrof gedeeltelijk een privékwestie. Maar zoals hier vorige week al uiteengezet: een Kamerlid moet zich, net als alle Nederlanders, aan de wet houden.
En wat Kamerleden zeker niet moeten doen, is liegen. Uit de mails die HP (en later de Volkskrant) publiceerden, blijkt dat Peters wel degelijk betrokken is bij de door het ministerie van Justitie als ontvoering aangemerkte situatie van haar stiefkinderen, en niet de waarheid heeft gesproken over de werkrelatie tussen haar en haar partner.
Er is, vooral ter linkerzijde, misbaar dat HP een goed functionerend Kamerlid op een onheuse manier aanpakt. Dat zie ik toch als selectieve verontwaardiging. De afgelopen jaren is een aantal politici langs de morele meetlat gelegd, links en rechts; niet alleen hier, maar ook in het buitenland. Terecht. Peters was geen gerichte keuze. Maar in de journalistiek zoals wij die bedrijven is geen plaats voor onderscheid tussen links en rechts. Als wij een goed verhaal hebben, brengen we dat.
Wij voelen geen triomf nu ons verhaal voor Peters waarschijnlijk tot vervelende consequenties leidt. Maar wij voelen ons ook zeker niet schuldig omdat we aan de kaak hebben gesteld dat een Tweede Kamerlid niet de waarheid spreekt. Integendeel.
Frank Poorthuis
[email protected]
@FrankPoorthuis
