Spring naar de content

Het Superkamp: fraaie oproep voor nuance, maar onvoldoende concreet

Wie de afgelopen weken het asieldebat heeft gevolgd zag verschillende groeperingen tegenover elkaar staan. Bange burgers keerden zich tegen de komst van vluchtelingen/asielzoekers, barmhartigen zongen liederen en startten konvooien.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Edwin van Sas

Zondag met Lubach, de geëngageerde, op Amerikaanse leest geschoeide wekelijkse humoristische talkshow, liet treffend zien hoe de berichtgeving de bevolking opsplitst in een voor- en tegenkamp. Andere smaken zijn er niet, zo lijkt het – terwijl een groot deel van de bevolking juist worstelt met het vraagstuk, op eenzelfde manier waarop de politiek maar niet tot een helder en daadkrachtig antwoord komt op de vluchtelingenstroom.

Daarom introduceerde Lubach naast het voor- en tegenkamp het superkamp, waar de nuance de boventoon voert (zie hier hoe hij jaren geleden al eens een ‘nuanceman’ in het parlement introduceerde). Een aardige vondst om ook de minder uitgesproken voor- en tegenstanders bij de koffieautomaat van wat munitie te voorzien. Op fraaie wijze laat hij bovendien premier Mark Rutte visie tonen door zich de spokesman van het superkamp te tonen.

Op één essentieel punt wordt Lubach echter niet concreet: hij beweert dat het superkamp ‘een exact aantal vluchtelingen dat we binnenlaten’ moet vaststellen, ‘dat kan 0 zijn, dat kan 185.000 zijn, zo lang het exacte aantal maar helder is’. Een sterke analyse, maar hij biedt dus alleen geen oplossing.

Rutte is het ongetwijfeld met het superkamp eens dat we een gepassioneerd genuanceerd verhaal moeten uitdragen over de vluchtelingenproblematiek, maar hij wil zich op dit moment niet wagen aan uitspraken over een concreet aantal vluchtelingen dat Nederland maximaal kan/wil opnemen. Juist daarover is een helder verhaal nodig. Ook opmerkelijk: Lubach trekt in onderstaande video Neelie Kroes in het superkamp, terwijl die expliciet aangeeft dat er géén grens aan het aantal asielzoekers moet zitten – nogal tegenstrijdig met de uitgangspunten van het superkamp.

Daarmee blijft Lubachs oproep voor nuance vooralsnog retoriek. Genuanceerd en sympathiek weliswaar, maar zonder een echte oplossing te bieden bij de koffieautomaat. Want hoe gaat de Superkamper antwoorden op de vraag: ‘En hoeveel wil je er dan?’