Stad in beweging
Rotterdam is een open stad, en toch kost het moeite hem te veroveren. Liefde op het eerste gezicht roept hij zelden op, vooroordelen wel. Altijd maar weer klinkt mouwen omhoog en niet lullen maar poetsen. Zowel de kurk waarop de nationale economie dankzij de haven drijft als de armste stad van Nederland. Maar daartussen nog duizend werelden. Een dynamische stad, daar is iedereen het over eens, een stad die zichzelf voortdurend opnieuw uitvindt.
Voor u ligt een special over Rotterdam. Gemaakt door twintig studenten van de PDOJ (Postacademische Dagbladopleiding Journalistiek, al twintig jaar de opleiding van de grote kranten en de Erasmus Universiteit onder leiding van prof. Henri Beunders). Ook de studenten moesten de stad nog leren kennen.
Ze kwamen terecht in een buurt op Zuid die honderd procent Turks is, op twee dwarsstraatjes na die juist weer honderd procent blank zijn, omdat nieuwe huurders door de bewoners mogen worden geballoteerd. De buurt ligt ingeklemd tussen probleemwijken, maar heeft zelf de laagste misdaadcijfers van Rotterdam.
Ze gingen op pelgrimstocht langs migrantenkerken. Rotterdam heeft er 140, van Lutherse zeemansmissies tot full gospel-gemeenten. Ze namen een oliebaron mee naar het gevaarlijke Oude Westen. En ze gingen naar Tatabánya in Hongarije, waar een cultheld van het Feyenoord-legioen, József Kiprich, verpietert.
Rotterdam heeft een ja-cultuur. Bedenk iets met potentie en je krijgt een oké, geen uitzichtloos vergadercircuit. Er gaat weleens iets mis. Op de grootste hiphopconferentie ooit in Europa gehouden (van superlatieven is de stad niet vies) kwam, naast onze eigen verslaggeefster, welgeteld één andere bezoekster af, iemand van het AD/Rotterdams Dagblad.
Een stad van evenementen, maar het grootste spektakel is het dagelijkse bouwputtenfestival. Grommende machines, slurpende buizen, spugende pijpen. Heien, boren, graven. En slopen. Geen stad waar gebouwen zo’n korte houdbaarheid hebben. Rotterdammers vinden het goed. Maar juist omdat de stad zo weinig historie heeft, juist door al dat slopen en altijd maar vooruit kijken, is de hang naar vroeger groot. Het moderne, nuchtere, hippe Rotterdam is óók een bolwerk van nostalgie.
De studenten van de PDOJ ontdekten een bewegende stad, ze gingen er zelfs van houden.
Hans Maas, docent en coördinator PDOJ
