Gerafeld slipje
Was ik bij haar gebleven, dan hadden we nu kinderen gehad. Ze had een decennium verloren aan een twijfelaar en de wereld draaide er niet minder snel om. Op een avond duwde ze me op de bank, scheurde haar panty en slipje stuk en ging op me zitten. Ze kon dagen doorbrengen in tweedehandswinkels, vlooide internet na op couture en pareerde elk kledingcomplimentje door de naam van de ontwerper te noemen. Deze daad van vestimentaire beeldenstormerij deed me dan ook meer terugdeinzen dan toe-naderen.
Bij haar paste een ander soort man. Hoezeer ik ook kon genieten van hoe haar lentejurk kleurde bij het groen van het park, of hoe sierlijk haar kokerrok zich om haar benen wond; wat daaronder aan dure stof zat, deed me niets.
Een verkoopster van Nederlands bekendste lingeriemerk vertrouwde me ooit toe waar ze de meeste voldoening uit haalde. Dat was het adviseren van vrouwen die hun boezem en zelfvertrouwen zagen aangetast door moederschap, leeftijd of borstkanker. Menselijk, al te menselijk inderdaad. Haar antwoord verklaarde precies mijn tot dan toe onbegrepen ondergoedwrevel. Lingerie schoot te hulp waar iets verloren was gegaan.
Blijkbaar acht het leven mij een slordige student, want niet veel later volgde nog een leermoment. Een dineetje bij een ex liep uit op een nachtje logeren. Op de bank. Door hevige regenval was de weg blank komen te staan. Bij het tandenpoetsen viel mijn oog op een slipje in de wasmand. Ik dacht terug aan de eerste keren dat ze bij me bleef slapen. Het moest nog allemaal stiekem. Haar achtergelaten broekjes zag ik toen als een gunstig voorteken. Simpele slipjes, hoogstens een marineblauw streepje, soms knipoogde het elastiek door de stof. Ze leefde nog als een student.
Nu lag in de wasmand een origami van onyx-kleurige zijde. Het was officieel: het meisje op wie ik verliefd was geworden, bestond niet meer. De hele nacht bleef het regenen, maar toch vertrok ik de volgende dag.
Mannen die hun vrouw het liefst in dure lingerie zien, hebben iets opgegeven. Vriendelijker gezegd: ze zijn volwassen geworden. Op weg naar het graf ruilen we allemaal dromen in voor wat ons van pas komt. Ja, we hadden een Arabische volbloed de sporen willen geven. Nu de kilte komt, nemen we genoegen met een tochthond met een leuk gebreid jasje.
Nog nooit heb ik een geslachtsgenoot onder de veertig de lof horen zingen van kant, jarretelle of extra padding. Vooral vrouwen geven sexy setjes als verjaardagscadeau.
Maar de wereld draait voor iedereen even snel. Ik weet niet wanneer ook ik een bon ga aanschaffen bij Marlies Dekkers. Tot die dag zie ik liever een onstuimig afgeschoven trainingsbroek dan de flarden van een Sapph.
