Warm bed
Het zou kunnen dat er mensen zijn die een hekel hebben aan Remco Campert, maar ik heb nog nooit zo iemand ontmoet. Campert is charmant zonder klef te worden, en grappig zonder melig te worden.
Of nou ja. Af en toe zit hij wel erg dicht tegen het kleffe en melige aan. Maar ook dat vergeef je hem, omdat de meligheden of de te zoete stukken zo consequent worden afgewisseld met onnavolgbare zinnen. En omdat je in iemand die je graag mag ook de slechte gewoontes waardeert.
Camperts nieuwste bundel – het is eigenlijk meer een bundeltje -, Vrienden, vriendinnen en de rest van de wereld, is een verzameling schetsen, verhalen en columnachtige anekdotes. Sommige verhalen beslaan een paar pagina’s, andere amper een paar alinea’s.
Het verhaal ‘Twee columnisten’ wordt afgesloten met: “In alles school een column en zo bleven ze bevriend.” Voor Campert schuilt in alles een verhaal, lijkt het. ‘De handige schaar’ bijvoorbeeld, draait om een peterselieschaar die de levens van de hoofdpersonen verandert. Een vermakelijk verhaaltje dat eigenlijk nergens over gaat.
Andere verhalen zijn bijna fabels, waar je zonder al te veel moeite een moraal in kunt ontdekken, mocht je dat willen – al is dat niet nodig, de verhalen op zichzelf zijn genoeg.
Soms komt Campert fel en aangrijpend uit de hoek, zonder zijn gevoel voor humor te verliezen. Dan is hij op z’n best, zoals in het verhaal ‘Wind’, dat niet veel meer dan driehonderd woorden lang kan zijn.
Het waait, een stel ligt in een warm bed.
”’Het is alsof de hele wereld met al z’n ellende binnenwaait,’ zei Louise.”
Fijne zin, je ziet die Louise meteen voor je, je hoort het haar zeggen.
De respons?
“‘Doe niet zo dramatisch,’ zei Blaise.”
Perfect. Dit komt natuurlijk nooit meer goed.
En die wel erg flauwe woordspelige stukjes? Ach ja.
Remco Campert: Vrienden, vriendinnen en de rest van de wereld. De Bezige Bij, €14,90. Ook via ako.nl.
