Boze witte vrouwen baren boze witte mannen
Overal op de televisie, in de krant en op de Joop zie ik boze witte meisjes, boze witte vrouwen en boze witte oma’s die krijsen dat de witte man de wortel van al het kwaad op deze aarde is. Maar door wie zijn die witte mannen dan gebaard? Niet door zwarte en getinte vrouwen, dunkt mij, want die baren vrolijke zwarte en getinte mannen.
Je kan wel merken dat al die witte boze Hollandse vrouwen gepokt en gemazeld zijn door het calvinisme en bovendien doordrenkt met de erfzonde. Alleen geldt die koloniale erfzonde waaronder de witte man tot het einde der tijden gebukt gaat, dus enkel voor blanke borelingen met een pielemuisje. Dat vind ik biologisch lastig te verklaren. Die erfzonde zou toch op de een of andere manier toch ook al in de moederkoek, vruchtwater of placenta moeten zitten, of hoe die zooi ook allemaal mag heten. Ik bedoel, ik kan net zo goed de Wetten van Cesare Lombroso erbij sleuren als ik naar de vaste gasten van Opsporing Verzocht kijk.
Misschien is de blanke man dus gewoon een sociale constructie, anders kan ik het ook niet verklaren. En als de witte man een sociale constructie is, betreft het klinkklare nonsens verzonnen door fopwetenschappers als professor Wekker en Schoevers-studente Sunny Bergman.
Boze witte vrouwen schrijven vreemd genoeg nooit ‘zwarte mannen’ want dat is discriminatoir en pejoratief. Het tegenovergestelde van pejoratief is amelioratief. Meer hints ga ik niet geven.
Nu merk ik dat ik in de val ben gelopen van die witte wieven: ik schrijf al de hele tijd witte man in plaats van blanke man! Overigens is witte wieven niet pejoratief maar een subtiele hint naar de roomblanke vaderlandse mythologie.
Alhoewel, mythologie: ik heb de witte wieven echt zien dansen bij de Kreelse Plas nabij de Ginkelse Heide, maar toen had ik wel een jampot vol lsd achter de kiezen.
Ikzelf ben blank noch wit. Mijn ziel was ooit roomblank, maar daar zitten nu zoveel krassen op (toegebracht door vrouwen van alle rassen en religies) dat ‘ie gitzwart is. In het beste geval ben ik roze, getint en geel als de lever eventjes niet naar behoren functioneert. Junks en opgebaarde lijken zijn spierwit. Michael Jackson was spierwit.
Van de week zag ik een kiekje van professor Wekker die naast een Afro-Afrikaanse meneer stond te pronken. Toen was professor Wekker ineens blank! Nog blanker dan Rachel Dolezal.
Kortom, allemaal gelul, die semantische discussie over wit en blank. Mijn negervrienden van de Overzeese Geslachtsdelen – vrij naar Gerard Reve – noemden mij altijd roze. Als in roze big. Sunny Bergman is ook varkensroze. En Anja Meulenbelt. En Renske de Greef is nog rozer! (Renske was deze week in het nieuws omdat ze haar dochter Boris had genoemd. Als ze echt had willen opvallen, had ze hem Mohammed moeten noemen, maar dan wordt ze weer niet uitgenodigd bij Pauw.)
Allemaal biggetjes! Maar goed, die gaan zichzelf niet roze noemen want dan krijgen ze ruzie met radicale potten en poten want roze is hun schutskleur. Enfin, de potten en poten hebben weer ruzie met de lggbdtttiqqaapp’en. Laatst met de Mokumse gay parade werd het bijna een oorlog, met levensgevaarlijke wapens als handtassen en bezemstelen. Harmonie ho maar.
Witte man mag dus wel, maar zwarte man niet. In Spanje noemen linkse dagbladen als El Pais een negermeneer of negermevrouw gewoon negro, en dat is Spaans voor zwart. In het maandblad van de Portugese antifascisten noemt men kameraden uit Angola en Mozambique gewoon preto, en dat is Portugees voor zwart.
Ik schrijf sinds enige tijd soms heel voorzichtig Afro-Nederlander, want als ik neger schrijf, staat er meteen een roze big met een deegroller voor de poorten van mijn landgoed. Dat Afro-Nederlander heb ik overgenomen van de taalzuiveraars uit de Verenigde Staten. Die denken dat je mensen verandert door de taal te veranderen. Enfin, daar heb ik al eens over gehad, over de Newspeak uit Orwell’s 1984.
Wat me ook verbaasd is, is dat de witte wieven (de dochters van Calvijn) de getinte man en de zwarte man op een voetstuk hebben geplaatst. Ze vinden het nog fijner als die man een mohammedaan is want dan is ie hij het ultieme slachtoffer van de blanke man en is het helemaal niet erg en juist begrijpelijk als hij de blanke vrouw af en toen eens flink alle hoeken van haar woning laat zien.
Ik snap het gegeil en geglij best wel een beetje, want op de Joop is de Nederlandse man gedegradeerd tot een smeltend sneeuwvlokje waar je nog net een druppeltje zaad uit kan persen waarmee opnieuw boze blanke mannen kunnen worden geproduceerd. En zo is de cirkel weer rond. Want uiteindelijk gaan al die roomblanke Mavo-meisjes die nu zo hysterisch krijsen op de treurbuis toch weer voor de levensdruppel van meneertje Sneeuwvlokje.
En dan moet ik heel erg denken aan de verveelde vrouwen op de plantage in ons Suriname, die zich zodra hun man met zijn zweep naar de suikerrietplantage reed in zijn koestje, vergrepen aan de huisslaaf. Maar er mee trouwen: ho maar.
