De moderne leider is een kind
Vroeger werd over een dementerende gezegd dat hij ‘kinds werd’. Dat vinden we inmiddels beledigend. Je hoeft helemaal geen aandoening te hebben om je kinderlijk te gedragen. Kinderlijk gedrag staat zelfs een positie als in de Eredivisie van de macht niet in de weg. Dat bewijzen Donald Trump en collega’s als Kim Jong-un iedere week.
Zo meldde de Noord-Koreaanse dictator het volk dat hij een nucleaire knop op zijn mahoniehouten bureautje heeft staan. Als Trump zijnde zou je diplomatiek kunnen reageren op oorlogszuchtige taal. Of je denkt: laat die Noord-Koreaanse vetkuif maar lullen. Zo niet, Trump, die volgens dit verhaal tegen wil en dank president werd. Die pochte een grotere rode knop op zijn bureau te hebben staan. Niet alleen is dat feitelijk onjuist, maar bovenal zó kinderachtig dat je je afvraagt hoe hij dagelijks zijn stropdas gestrikt krijgt.
Digitaal schoolplein vol wereldleiders
Een 71-jarig kind die op het digitale schoolplein opschept tegen een 33-jarige kleuter dat zijn knikkers echtheuswel meer waard zijn. Hoe zouden Trump en Jong-un elkaar benaderen bij een lijfelijke ontmoeting? Wordt het een potje scheldwoorden schreeuwen? Gaan ze gelijk op de vuist? Of blijken ze in het dagelijkse leven best redelijke volwassenen? Pakken ze twee biertjes uit de koelkast en keuvelen ze een beetje over het weer, sport en de politiek?
“De enige op wie jij jaloers moet zijn is de man achter het stuur, die heeft zijn kinderdroom tenminste waargemaakt.”
Bij het derde biertje is de ongemakkelijkheid er dan vast wel af en komen de sterke verhalen over waar ze allemaal mee weg komen onder hun bevolking. “Driekwart van de bevolking gelooft dat ik ‘s nachts verander in drachtige gnoe,” snuift Kim. Trump slaat op zijn dijen. “Bij mij gelooft inmiddels 80 procent van de mensen dat Argentinië een nepland is,” grapt de Amerikaanse president. “En wie het niet gelooft nomineer ik gewoon voor de nepnieuwsaward“.
Mark Rutte
Kim pakt zijn telefoon erbij. Hij laat een foto op Twitter zien. “Wie is dat?” vraagt Trump. De Amerikaan wijst op een lachende man die zijn jas half open heeft hangen. De man zit in de bus. Half verschoven op zijn stoel, zoals ongeduldige kinderen op schoolreis.
Ondanks de waas is te zien dat de man breeduit lacht. “Dat is Mark Rutte,” vertelt Kim. “Ik wil hém zijn,” zegt Trump. Hoezo, vraagt Kim zich af. “Dat kinderlijke plezier dat hij uitstraalt, dat wil ik ook. Als president kan dat helemaal niet.”
Trump legt uit dat Rutte dezelfde baan heeft als zij, maar dan in een onbelangrijk Europees landje. “Een fake lach,” concludeert hij. “De enige op wie jij jaloers moet zijn is de man achter het stuur, die heeft zijn kinderdroom tenminste waargemaakt.”
