Ik schoot vol en dacht aan die ontroerende tekst van de Zuiderzeeballade, gezongen door de onvergetelijke Sylvain Poons.

Jochie, dat is een gelukkie
Ik was dat prentje jaren kwijt
‘k Heb nu weer een heel klein stukkie
Van die goede ouwe tijd

Genoeg geluld. De hamvraag vandaag is of ik het woord neger nog mag gebruiken van NRC Handelsblad en de zwarthemden der Internationale Socialisten, die tijdens de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen opereren onder de dekmantels van Bij1, DENK en NIDA (het zielige Rotterdamse zusje van Hamas).

In het Spaans zeggen ze gewoon negro. Ik bezocht ooit het zogeheten ‘carnaval van negers en blanken’ in het Colombiaanse San Juan del Pasto, een feest dat UNESCO in 2009 heeft uitgeroepen tot immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid dus dan zit het wel snor, qua deugdzaamheid.

Tijdens dat carnaval poederen negers zich blank en schminken blanken zich zwart. Geen haan die er naar kraait tenzij Bij1 een klacht heeft ingediend bij de UNESCO.

Professor Wekker verbiedt alle vormen van culturele toe-eigening (de overname of het gebruik van elementen van een bepaalde cultuur door een andere cultuur) dus technisch gezien zou een zwarte meneer of mevrouw zich niet wit mogen schminken en zou kroeshaar niet ontkroest mogen worden. Ik ben dan ook razend benieuwd naar Wekkers mening over het geval Rachel Dolezal, de omgekeerde Michael Jackson.

Verder ben ik van mening dat ik een stuk getinter ben dan de opvallend bleke professor Wekker.

Ik heb al eens geschreven dat ik Etnische Studies als bijvak deed aan de Universiteit van Amsterdam en dat ik voor de Groene Amsterdammer jarenlang over etnische minderheden en de emancipatie van Afro-Hollanders berichtte. Mijn interview met Mike Ho Sam Sooi vind ik een van mijn hoogtepunten en is nog steeds actueel. Ik leerde Mike kennen tijdens opnamen van de sitcom In Voor- en Tegenspoed, waarvoor mijn toenmalige verloofde de productie deed.

Mike speelde een homofiele negerverpleger die de billen moest wassen van Rijk de Gooyer, die het archetype van de boze blanke man speelde. Ik heb Mike toentertijd geïnterviewd voor de Groene.

Hier wat quotes:

“Ik ben wel eens door een reclamebureau gevraagd om een zwartje te spelen in een televisiespot voor een chocoladeprodukt. Dat aanbod heb ik meteen geweigerd. In de reclame wordt een donkere huidskleur nog steeds geassocieerd met chocola en tropische produkten. Voor een BMW-reclame zullen ze me niet vragen. De consument zou zich bij het zien van zo’n reclame onmiddellijk afvragen hoe die kleurling aan een BMW komt en denken: dat moet wel een pooier of een dealer zijn. Hoeveel Surinamers rijden er echter niet in een eerlijk verdiende BMW rond?’”

Ho Sam Sooi: “Als ze een gekleurde acteur zoeken, kijken ze eerst welke kleurschakering ze nodig hebben. Ze kunnen kiezen uit drie mogelijkheden. Een echte zwarte met kroeshaar, geprononceerde neus en lippen – zeg maar het klassieke westerse beeld van een zwarte – of het bruinige type, dan wel het beige type. Van het eerste type zijn er in Nederland hoogstens twee: Dennis Rudge en Glenn Durford. Het bruinige type ben ik, het beige type is Kenneth Herdigein.”

Het verbaasde mij dan ook hogelijk dat Ho Sam Sooi in de rolprent Het Leven is Vurrukkulluk opnieuw gecast is als neger. De ietwat pathetische producent Matthijs van Heijningen zei daarover tegen het Algemeen Dagblad: “Tegenwoordig moet er per se een bruine of zwarte man of vrouw in de film zitten om van de overheid financiële steun te krijgen. Er is bij de filmfondsen, omroepen en distributeurs een groot gebrek aan fantasie. Ik ben te oud om me daar nog druk over te maken.’’

Het extreem-linkse studentencabaret Neerlands Hoop in Bange Dagen gebruikte de term neger te pas en te onpas. Neem het liedje Elektrisch Levenslicht.

De sfeer met Kerstmis is devoot
Wij denken dan aan vrede
Of aan een familielid
Dat is overleden. Als een neger honger heeft
Lijkt zijn lijf veel bloter
Als je in een kerstbal kijkt
Lijkt je neus veel groter

Allemaal natuurlijk ontzettend goed bedoeld, maar toen Johnny Hoes zijn protestlied Hij was maar een neger liet zingen door de Zangeres zonder Naam, schreeuwde links moord en brand.

Het lied is deels gezongen, deels gesproken. Hij was maar een neger verzet zich tegen racisme en vormt een moderne variant van het kerstverhaal: een zwarte man wordt op Kerstnacht nergens binnengelaten vanwege zijn huidskleur.

In 1998 volgde een cover door Robbie Muntz, op een singletje dat je gratis bij de VPRO-gids kreeg. Deze versie werd door vrijwel alle radiostations geboycot.

Om even terug te komen op het door Bij1 geëiste, krankzinnige verbod op culturele appropriatie: van de week las ik een verhaal van een of andere gekkie die eist dat blanken moeten stoppen met yoga omdat het bijdraagt aan witte suprematie.

Het kan dus steeds nog gekker!

Op de valreep heb ik goed nieuws. Vanavond om klokslag 12 uur vindt de eerste live-uitzending plaats van de Inburgerking, op NH Radio, de officiële staatszender van Noord-Holland. Ik doe de regie vanuit de Algarve, Rob Muntz presenteert het samen met Hanny ‘houdbare vrouw’ Roskamp en Willem ‘Wizzard’ Davids zit achter de knoppen. Het thema is Suriname, hedendaags racisme en culturele appropriatie.

Herr Muntz belt Mike Ho Sam Sooi in Suriname, radiotekenaar Gabriel Kousbroek legt webcamster Mandy Slim (XXX Awards pornoster van het jaar 2014) vast voor het nageslacht en we hebben veel vrolijke Surinaamse muziek. Vanaf middennacht te beluisteren via deze link.

En mocht u reeds dronken liggen te snurken: u kunt het later terug luisteren via dit draadje.

Zet die ding in je madiwodo!