Ik zal maar met de deur in huis vallen, vrienden. Mijn schattige hommage aan de lekkerste minister van kabinet-Rutte IV (fotofinish met de wellustige en zeer tevreden roker Carola Schouten) heeft tot een tsunami aan opzeggingen geleid bij HP.

Weliswaar betrof het bejaardenabonnementjes van 4 eurootjes per maand op de digitale HP/De Tijd en waren de opzeggers vooral hysterische leden van de Roze Rimpel – de ouderenpoot van het COC – uit Zeeland en de Achterhoek en meneer B. Vuijsje en H. Spaan, poste restante Rosa Spierhuis, maar mijn cheffin Tom Kellerhuis was not amused en het is maar goed dat ik in de Algarve woon en niet in 020, want anders had hij mij een genadeloos pak billenkoek gegeven.

Ik ga zo mijn excuses aan Tinky Winky aanbieden, die koppig en Oost-Indisch doof voor kritiek toch naar Pittsburgh, gay capital of Pennsylvania, afreist in het belang van Nederland en dus niet bij de Algemene Beschouwingen zal zijn.

Maar eerst wil ik het goedmaken met Tom ‘Kelly’ Kellerhuis vanwege de inkomstenderving die hij heeft geleden. Als u nu namelijk een digitaal abonnement neemt – kost geen drol – kunt u iets moois winnen! Een gesigneerd en gepreegd exemplaar van De Vette van Amerongen of van Safari Eurabia dat op 23 oktober gepresenteerd wordt tijdens het Bullebal (voorheen het Boeckenbal) in de de Bullekerk in Zaandam. U krijgt als u tot een van de gelukkige winnaars behoort tevens een gratis toegangsbewijs tot dit waanzinnige feest, een pretpakket ter waarde van 45 euro! Dus neem dat abonnementje en win! Daarna even melden aan [email protected] dat u meedoet aan de actie.

Tinky Winky dus, Minister van Lege Dozen en Natte Windjes. Mijn ironische polemiekje trok 100.000 absolute bezoekers en dat zegt wat over zijn populariteit. Veel lezers wisten niet dat Robje de Griekse beginselen is toegedaan, ‘want hij ging toch altoos met zijn lieve vriendin naar Iran‘?

Nou kan ik u verzekeren dat Rob overtuigd homosueel is en zijn geaardheid niet onder stoelen of banken steekt. Respect! Het narratief van Rob is gelukkig heel anders dan dat van Ed Nijpels en Camiel Eurlings, bij wie ik al heel lang onvermoeibaar op hun kastdeuren sta te roffelen.

Ik noem Robje Tinky Winky, maar dat paarse geval bestaat helemaal niet en volgens mij is hun non-binair

Goed, 100.000 mensen lazen mijn preek aandachtig en niemand twitterde dat ik homofoob ben. Ik noem Robje Tinky Winky, maar dat paarse geval bestaat helemaal niet en volgens mij is hun non-binair. Bovendien loopt Robje nooit in het paars (of is Tinky Winky nou lila) maar in het roze. Wel draagt hij een handtasje, maar dat is van Kaag. Ik ben van alle markten thuis – hij vreet van twee walletjes, hoor ik iemand brommen – en ik ben een hartstochtelijk verdediger van de Gee Pereet, dus in de oude versie zoals die begin jaren tachtig werd gevierd, het liefst met zo min mogelijk dames van de verkeerde kant in tuinbroeken en vooral geen busladingen dronken boeren die in de Amstel kotsen en pissen, en nare dingen roepen tegen nichten maar zich vervolgens wel laten afzuigen bij een pisbak: ‘niks tegen mijn verloofde zeggen hoor.’

Het gedonder om mijn vermeende homofobiteit begon toen Rod Stewart (hier te zien met Ronnie Wood tijdens de reünie van de Faces, ook wel bekend als Marion Koopmans) zich er mee ging bemoeien via deze twiet. Koopmans wilde over mijn versleten rug deugpunten scoren en een wit voetje halen bij Sigrid Kaag. De aandachtsjunk is namelijk een juichaapje van D66 en wil natuurlijk dolgraag Minister van Volksgezondheid worden in kabinet-Rutte V. Ik vind alles prima en ze gaat haar gang maar – wel effe naar de kapper voor ze op het bordes mag met Koning Pils – maar ik laat mij door niemand een ‘eclatante’ homofoob noemen en al helemaal niet door zo’n griezelige cisgenderjuffrouw! Het kan natuurlijk zijn dat zij dacht dat mijn opmerking over de ongesteldheid van Jetten homofoob was, maar ongesteld impliceert niet automatisch maandstonden en bovendien kunnen mannen tegenwoordig ook menstrueren.

Koopmans is dus een TERF: een trans-exclusionary radical feminist die niet gelooft dat vrouwen een piemel kunnen hebben. Ik vind het makkelijk, iemand af te serveren en kalt te stellen als homofoob. Als ik kritiek heb op Kaag ben ik een vrouwenhater, bij kritiek op Shula Rijxman een antisemiet, bij kritiek op Sylvana Simons een racist en bij kritiek op Rob Jetten dus homofoob.

Inmiddels zit ik alweer in een nieuwe rel met een politicus, en wel met het scherpste mesje in de la van GroenLinks: Laura Bromet. Ze ging twee dagen shoppen in Wenen met een delegatie van negen kamerleden en ik schreef dat ik het niet netjes vond dat ze met het vliegtuig ging. Ze had natuurlijk al gedoe gehad met de druiven op Bonaire en de 20 kuub eik die ze elke winter verstookt in haar houtkachel. Dus het had me niks verbaasd als ze het vliegtuig had gepakt, want ze ging immers ook niet roeiend naar onze Overzeese Geslachtsdelen. Toen kreeg ik het trollenleger van GroenLinks over mij heen, want zij was als enige met de de trein naar Wenen gereisd. Hoffelijk en correct en ruiterlijk als ik ben, heb ik mijn fout onmiddellijk rechtgezet, maar de damage was done!

Sorry seems to be the hardest word, zingt die ouwe pruikemans, maar niet voor mij hoor. Ik roep het nog één keer: SORRY, TINKY WINKY! SORRY, SCHERPSTE MESJE IN DE LA VAN GROENLINKS. Zo. En nu ga ik inspiratie op doen bij de Scheldkritieken van Lodewijk van Deijssel. Over valse nichten gesproken.